De laatste loodjes,
Adem in…adem uit…..Het zit in ons bloed, in de lucht en in onze ogen. Velen van ons hebben het hele weekend American football gespeeld, gezien en toegejuicht met tussentijds een American party bij huisje #14.
Op zaterdag morgen met 7 flag spelers naar het veld van de Cru voor een tweede tackle training. Ja je leest het goed wij werken bottom up en er wordt geinvesteerd in de jeugd, omdat dit onze toekomst is.
Daar aangekomen werden de jongens in groepen verdeeld in de positie waar ze willen spelen. Vanuit onze vereniging was coach Marcel van Duyn mee om de kneepjes van deze discipline bij te brengen en klonk als vanouds die zware altijd positieve stem. Naar links kijkend stond coach Marcel Denneboom van de Cru te stoeien en te gooien met kussens en de jongens die hij onder zijn hoede had. En aan de overkant een coach van Scouts en een van de Cru die het conditioneel wel weer zwaar/ vermoeiend maakte. En werd er geduwd en gestoeid met volle bepakking.
Wat mij dan weer opvalt is hoe sport verbroederd. Hoezo verschillende clubs? Iedereen kent elkaar en in de pauze zag je ook geen “club”vorming en waren de jongens allemaal teamgenoot! De teammanagers van ons en de Cru letten goed op de vochtigheidsgraad van de jongens, want was het warm met weinig wind.
Om 12.30 uur werd de training afgesloten en kwamen de jongens van het veld. Hilarisch waren de reacties op elkaar nadat de helmen afgingen. HAAR ligt wel erg gevoelig op deze leeftijd. Nat van het zweet werd het kamp weer opgebroken om thuis snel te douchen om naar het volgende evenement te gaan.
De eerste leden met familie zaten om 14.45 al op het veld om met elkaar de tuin gezellig in te richten. Party tenten werden opgezet, tafels versleept naar buiten en de stoelen en banken in een cirkel met wat kleedjes op de grond. Muziekinstallatie naar buiten met soms wat aparte muziek en de stoeiende en spelende kinderen en vaders op het grote veld. Honkbal gooien, waterballonnen gooien en weer met de vertrouwde American football gooien (what’s new) Even bijkletsen over de ochtend om over te gaan in het proeven van al het lekkers. Iedereen had wat uit eigen keuken meegenomen en vlees werd gebakken op de BBQ’s. Heel even leek het er op dat het een vreugde vuur werd bij 1 vd BBQ’s maar de ehbo-er had al een emmer water gereed dus dat kwam goed. Rond 22.00 uur was bijna iedereen verkleumd en voldaan weer naar eigen honk gegaan om de middag erna weer aan te treden.

ZONDAG
Aangekomen bij huisje #14 stond het terras al vol met medestanders en tegenstanders. Is er een flag toernooi? Nee!! De peewees, cubs1 en cubs2 hadden allemaal een wedstrijd. Complimenten aan onze field manager, Theo, want de velden waren strak naast elkaar gelijnd met alle markers e.d. zag het bij mijn aankomst er al heel pro uit. Na iedereen even gegroet te hebben naar het veld waar ik hoorde dat de scheidsrechters er alleDRIE niet waren. Heel apart overigens dat er tot op dat moment geen van de drie een social media item gebruikte om zich af te melden of iets anders geregeld zou zijn door hen(want dat is toch een voorwaarde?).
Blij genoeg met de mensen die wel hart voor de kinderen en vereniging hebben en dus Jenno, Eric Bode en Marcel van Duyn (laatste tenkoste van zijn team) werden de fluitjes uitgereikt en konden de wedstrijden beginnen. Nu zie ik veel maar ik kan niet alle drie de disciplines vertegenwoordigen dus moest ik deze keer voor Cubs 2 een verslagje schrijven. Cubs 2 tegen Hilversum Hurricanes, wat een leuke tegenstander. Nieuwe jongens die wel al veel gevoel hebben voor dit spel dus cubs 2 aan de bak. Genoeg ruimte en tijd om de plays uit te leggen en we gingen als een speer. Arthur onze QB passed de bal van de ene kant naar de andere kant van het veld. Het vangen wilde niet altijd lukken want wanneer is het draaipunt? Wanneer kijk je naar de bal en flag je de tegenstander? De druk vanuit de coaches werd opgevoerd, de hersenen maalden en de benen bleven rennen. De ene keer lukte het wel de andere keer net niet. Was het de gretigheid waardoor het net niet afgemaakt kon worden? De Hurricanes werden soms wel verrast door dat een andere speler de bal kreeg en zij op het verkeerde been stonden, de fake lukte! Jaden die door Hurricanes als “die lange” werd bestempeld en de ballen uit de lucht ving Neville die achterna gezeten werd en als een bezetene achterom keek of hij geflagd werd. Dinand die volgens mij geen nop meer onder zijn kicksen heeft van al die meters rennen met de bal. Julian, Mona, Tyler, Ramon, Dion, Brandon, flaggend, vangend en soms worstelend met de tegenstanders om ze te stoppen of juist yards te pakken, wat een energie.
Vanaf mijn kant gezien een vlot spelritme, spannend tot aan het eind en een goede voorbode voor het volgend seizoen. Want dan zijn wij ook weer van de partij met een jaar ouder en wijzer flag team!
Oepsie de stand 68-69, spannend toch!!